کارگاه سه روزه آخر هفته

چهارشنبه و پنج شنبه و جمعه به یک دوره آموزشی آی تی شبه کارگاهی 24 ساعته می روم. هزینه نسبتاً زیادی دارد. با یک پس انداز یواشکی جورش می کنم و راهی می شوم. از آخرین جمع های آموزشی این چنینی ام ماه ها گذشته و من به خوبی از آن استقبال می کنم.

در این جمع 20 نفره همه جور آدمی می بینی. دانشجو و کارمند، مدیر واحد آی تی یک بخش کوچک، دکتر، مدیرعامل بانک و حتی آدم فارغی چون من. تقریباً هدف همه شان مشترک است و آن هم به کارگیری دانش در خدمت تجربه کاری. ولی من متفاوت از همه آنها، برای علاقه و دوست داشتن شخصی آمده ام.

باز فرصتی پیش آمده برای فضولی های جامعه شناسانه خودم. موقع معرفی تک تکشان خوب گوش می کنم و اسامی همه شان را حفظ می کنم، بعد از روی همین اسم ها شروع می کنم به تحلیل شخصیت و گذشته ای که از آن آمده اند. استاد مربوطه درس می دهد و آنها هم نت برمی دارند و پشت هم سوال می پرسند اما من به کفش هایشان نگاه می کنم. به جرئت می گویم کفش هایشان نیز همانند اسم هایشان در شخصیتشان و سِمَتشان بی تاثیر نیست. از روی همین کفش ها حدس می زنم دیروز چه کرده اند و بعد از این به کجا می روند. چهره هایشان را دسته بندی می کنم و در ذهنم صندلی هایشان را جابجا می کنم و از روی همان دسته بندی کنار هم قرارشان می دهم و همه اینها می شود بازی این سه روزه ام و در کنار مبحث مربوطه از این کارگاه لذت می برم.

پ. ن: از میان همین گروه 20 نفره تقریباً 6 نفرشان از سوی یک شرکت معتبر و مطرح آمده اند. یکی از همین شرکت هایی که پروژه های بزرگ در سطح بین المللی انجام می دهد و روال استخدامیش از برخی ادارات بزرگ دولتی هم دشوارتر است. این گروه 6 نفره دیر می آیند و زود می روند. موقع تدریس استاد، موزیک گوش می دهند و حتی جزوه 500 صفحه ای کلاس را هم باز نمی کنند و همراه نمی برند. در ساعت های استراحت و ناهار جزو اولین نفرات هستند و روز آخر را هم نصفه می آیند.

در آخر متوجه می شوم همان هزینه نسبتاً سنگینی را که من پرداخت کرده ام، از طرف شرکت مربوطه برای این افراد پرداخت شده است.