مزاحم

هنوز مدیریت برخورد با یک مزاحم را بلد نیستم

آن هم از نوع تلفنیِ شبکه اجتماعی اش که می دانی شماره ات را هم دارد، خودش را معرفی می کند و اما به نام کوچکش اکتفا می کند. دنبال تمام کسانی می گردم که این اسم را دارند و من می شناسمشان، یک آدم مذکر، به طرز بدی غلط املایی دارد، حتی اسم ساده خودش را هم اشتباه می نویسد. به پسردایی و پسر عمه همنامم فکر می کنم، به شاگردان کوچک گذشته ام که الان حتما مردی شده اند برای خودشان و در آخر به همکلاسی های دانشگاه. اما دقیقا زمان مزاحمتش برمی گردد به تایم تعطیلی مدارس و زمان استراحت کودکانی که مجاز به استفاده از امکانات غیر درسی اند. جالب اینجاست که هیچ حرف ناشایستی نمی زند، تبریک عید می فرستد، طالع بینی ماه تولدم را می فرستد، تصویر پروفایلم را می بیند، اما به جای معرفی خودش، باز می خواهد من خودم را معرفی کنم. قبلا تجربه این چنینی داشته ام. تمام استیکرهایی که می فرستد صورتی رنگند و دخترانه، سال های گذشته دختر کوچک جاری جان به همین شکل و با همین غلط های املایی سربه سرم می گذاشت و در آخر هر دو می خندیدیم. اما از آن سالها گذشته، کدورت ها و سوءتفاهم ها از هم دورمان کرده و دخترک کمی بزرگتر شده احتمالا. با احترام حرف می زنم که مبادا دخترکِ آن سالها بعد از این همه مدت دلش از زنعمویش برنجد. کوتاه نمی آید. شماره اش هم ناآشناست. از این کارها بدم می آید اما ناچار می شوم. از آنجا که کاملا مطمئن شده ام شماره را به همسرجان می دهم تا بلکه دخترک کوتاه بیاید و از خجالت عمویش دست از شیطنتش بردارد. کامل برای همسرم توضیح می دهم و می خواهم که با مهربانی صحبت کند و دل دخترک نشکند....

چند دقیقه بعد همسرجان زنگ می زند، عصبانی است و گویا پشت خط یه مرد بالغ جواب داده است. کوتاه خداحافظی می کنم و پشیمان می شوم از این همه نرمی که به خرج داده ام.....